Je schaduwkant is niet zozeer een bedreiging maar eerder een belofte. In het slechte van jezelf vind je het beste. Want je schaduwkant blijft in het onderbewuste juist als gevolg van verdringing ruw en ongepolijst. Maar je schaduwkant kan een prachtige heldere kwaliteit worden, als ze een plek in het bewustzijn krijgt door er gewoon te mogen zijn. Het ontwikkelen van je schaduwkant heeft niets te maken met jezelf verbeteren of met hoe je een ander mens kunt worden. Maar meer met zelfacceptatie, maatjes worden met je slechtste eigenschappen. Verbetering is het eindresultaat niet het doel van integratie. Je schaduwkant is op zich niet slecht. Je moet hem alleen uit het duister halen en onder ogen durven te zien. Zodat je niet voortdurend door je schaduw in de rug wordt aangevallen.
